.กี่สิบหนาว แล้วกี่สิบฝน
พ้นมากี่ฤดู
จากหนุ่มน้อยก็ก้าวมาสู่
วันเลี่ยมทองของวัย
รุ่นหนุ่ม รุ่นสาว
เรียก เรารุ่นใหญ่
แต่ไม่มีใคร เข้าใจจริง
.แก่ก็เหงา ยิ่งแก่ยิ่งเหงา
เก๋าแต่กร่อยข้างใน
เหนื่อยกับงานยังฝันถึงไหล่
ใครให้ยืมซบอิง
เหมือนสุขหัวใจ
พร้อมไปทุกสิ่ง
แต่ความจริงน่ะโคตรเหงา
.ได้แต่ยืน มองพระจันทร์
ทุกคืนดึกดื่นไปยันเช้า
ยิ่งได้เห็น ฟ้าที่ไร้ดาว
หัวใจเก่าๆก็ถอนใจ
ดูแลหัวใจชรา
รุ่นนี้ คงเหลือเวลา
ไม่มากไม่มายเท่าใด
อยากมีใครสักคนมาเคลียคลอ
รอเติมเชื้อฟืนให้ไฟ
ให้โลกรู้ ว่ารุ่นใหญ่ ก็ใจเปลี่ยว
[หญิง]
ผ่านชีวิตบนทางที่ยาวไกล
หัวใจมันอ่อนมันล้าเกิน
ให้เดินคนเดียวมันเหงาเกินไป
.แก่ก็เหงา ยิ่งแก่ยิ่งเหงา
เก๋าแต่กร่อยข้างใน
เหนื่อยกับงานยังฝันถึงไหล่
ใครให้ยืมซบอิง
เหมือนสุขหัวใจ
พร้อมไปทุกสิ่ง
แต่ความจริงน่ะโคตรเหงา
.ได้แต่ยืน มองพระจันทร์
ทุกคืนดึกดื่นไปยันเช้า
ยิ่งได้เห็น ฟ้าที่ไร้ดาว
หัวใจเก่าๆก็ถอนใจ
ดูแลหัวใจชรา
รุ่นนี้ คงเหลือเวลา
ไม่มากไม่มายเท่าใด
อยากมีใครสักคนมาเคลียคลอ
รอเติมเชื้อฟืนให้ไฟ
ให้โลกรู้ ว่ารุ่นใหญ่ ก็ใจเปลี่ยว
[หญิง]
ผ่านชีวิตบนทางที่ยาวไกล
หัวใจมันอ่อนมันล้าเกิน
ให้เดินคนเดียวมันเหงาเกินไป
ใครจะรักรุ่นใหญ่
ใครจะสนคนแก่
ใครที่พร้อมจะเข้าใจ
ใครจะรักรุ่นใหญ่
พอจะมีบ้างไหม
อยากจะขออุ่นหัวใจ
[ชาย]
กี่สิบหนาว แล้วกี่สิบฝน
พ้นมากี่ฤดู
จากหนุ่มน้อยก็ก้าวมาสู่
วันเลี่ยมทองของวัย
แก่ก็เหงา ยิ่งแก่ยิ่งเหงา
เก๋าแต่กร่อยข้างใน
เหนื่อยกับงานยังฝันถึงไหล่
ใครให้ยืมซบอิง
กี่สิบหนาว แล้วกี่สิบฝน
พ้นมากี่ฤดู
จากหนุ่มน้อยก็ก้าวมาสู่
วันเลี่ยมทองของวัย
แก่ก็เหงา ยิ่งแก่ยิ่งเหงา
เก๋าแต่กร่อยข้างใน
เหนื่อยกับงานยังฝันถึงไหล่
ใครให้ยืมซบอิง
