แล้วเขาก็ไป จากฉัน จริงๆ
แล้วเขา ก็ทิ้ง เหมือนขยะ
มันสา มันสะ หัวใจ เหลือเกิน
เอานิ้วสั้นๆ ของความหยาบคาย
เขี่ยฉัน ให้ไป พ้นนอกทางเดิน
พร้อมด้วย การเมิน แล้วเดินจากไป
ไม่เหลียว มาแล มองแม้ สายตา
ไม่เหลือ คำว่า เธอจ๋า ลาก่อน
ฉันเหมือน ถูกย้อน เข่นที่หัวใจ
ความรัก ซื่อๆ ของคนอย่างฉัน
ได้รับ รางวัล คุ้มกัน เมื่อไหร่
ให้รัก เขาไป กลับได้น้ำตา
ผิด ที่ฉัน ไม่ควร ด่วนให้
เมื่อกาย และใจ เป็นของด้อยจนไร้คุณค่า
โธ่รักจริงฉันมีราคา แต่ฉันให้ก่อนเวลา
วันนี้ น้ำตา จึงมา ถึงตัว
..เมื่อรู้ ว่าเรา ให้เขา เร็วไป
เมื่อรู้ ว่าใจ ฉันพลาดผิด
ฉันจึง ไม่คิด ว่าเขาชั่ว
คงได้ แต่นั่ง น้ำตา ท่วมตา
สมแล้ว ปัญญาเซ่อซ่า เหมือนวัว
ที่ฉัน ทําตัว เป็นคน ใจง่าย
..เมื่อรู้ ว่าเรา ให้เขา เร็วไป
เมื่อรู้ ว่าใจ ฉันพลาดผิด
ฉันจึง ไม่คิด โทษเขา ว่าชั่ว
คงได้ แต่นั่ง น้ำตา ท่วมตา
สมแล้ว ปัญญา เซ่อซ่าเหมือนวัว
ที่ฉัน ทําตัว เป็นคน ใจง่าย
